Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Προ των πυλών η κρητική ασπιρίνη – Επανάσταση στα βιολογικά προϊόντα με Παγκόσμια πατέντα!

από το Ρέθεμνοςnews - το προτότυπο εδώ


Η νέα βιολογική ασπιρίνη φέρει Κρητική υπογραφή καθώς ήρθε για να αλλάξει όλα όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα για την προστασία της υγείας μας από τα κρυολογήματα και την κοινή γρίπη!
Πρόκειται για μία μαγική κάψουλα που αποτελείται αποκλειστικά από τρία είδη κρητικών βοτάνων διαλυμένων σε ελαιόλαδο.
Η μαγική αυτή κάψουλα παρασκευάσθηκε από ομάδα καθηγητών του Πανεπιστημίου Κρήτης όπως αναφέρει το NationalPride, αποτελεί παγκόσμια πατέντα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και συνδυάζει την απόλυτη αξιοποίηση των κρητικών βοτάνων με τις αυστηρές προδιαγραφές που θέτει η σύγχρονη φαρμακευτική επιστήμη.
Εμπνευστές αυτής της ιδέας είναι οι καθηγητές Ιατρικής Ηλίας Καστανάς και Χρήστος Λιόνης και ο καθηγητής Βιολογίας Στέργιος Πυρίντσος ενώ για την παρασκευή της κάψουλας συμμετείχαν η Ένωση Αγροτικού Συναιτερισμού Ρεθύμνου και η ελληνική φαρμακοβιομηχανία Gallenica. Αναμένεται ακόμα η πιστοποίησή της από τον ΕΟΦ καθώς και από τις ευρωπαϊκές αρχές και την αμερικανική FDA εντός του 2013 και η τιμή της δε θα ξεπερνάει το 1 ευρώ.
Το πλέον σίγουρο είναι ότι η κρητική ασπιρίνη θα ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας μας, αφού όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες παρόλο που τα συστατικά της είναι εντελώς φυσικά το νέο αυτό σκεύασμα αποτελεί φάρμακο και όχι συμπλήρωμα διατροφής, όπως είχε αρχικά χαρακτηρισθεί.
Στόχος των επιστημόνων δεν είναι να αντικαταστήσουν ή να αχρηστεύσουν την παραδοσιακή ασπιρίνη αλλά να εισάγουν στην αγορά ένα φυσικό φάρμακο, βγαλμένο από την κρητική γη.
Οι θεραπευτικές διότητες του φυσικού αυτού φαρμάκου προέρχονται από τα τρία κρητικά βότανα που θεωρούνται ευεργετικά για τον οργανισμό μας, διαλυμένα σε ελαιόλαδο, οι φαρμακευτικές ιδιότητες του οποίου είναι γνωστές από την αρχαιότητα.
Η ιδέα της έρευνας βασίστηκε σε λαϊκές παραδόσεις που μαρτυρούσαν πως το συγκεκριμένο αφέψημα ήταν παλιά κρητικό γιατρικό κατά της γρίπης. Η 12χρονη έρευνα ήρθε να επιβεβαιώσει τις λαϊκές παραδόσεις. Οι επιστήμονες απέδειξαν ότι οι Κρητικοί που κατανάλωναν το κοκταίηλ βοτάνων παρουσίαζε ισχυρή αντίσταση στα κρυολογήματα και στις λοιμώξεις.
Παρόλα αυτά ο καθηγητής Ηλίας Καστανάς αρνείται να αποκαλύψει την φόρμουλα του νέου φαρμάκου:
«Το φάρμακο θα αποτελέσει παγκόσμια πατέντα. Αν αποκαλύπταμε κάποιο από τα τρία βότανα, πολύ φοβάμαι ότι θα είχαμε το φαινόμενο της τηλεοπτικής “φραπελιάς”, όταν όλοι πήγαιναν και κούρευαν τα φύλλα της ελιάς και τα χτυπούσαν στο μίξερ».
«Τα υλικά από τα οποία αποτελείται η κάψουλα δεν παρουσιάζουν, μέχρι στιγμής, επιπτώσεις στην υγεία. Η δοσολογία που θα συστήνεται θα είναι παρόμοια με την κατανάλωση 2 με 3 ροφημάτων την ημέρα».
«Η πολιτεία δεν μας παρείχε καμία απολύτως βοήθεια για την παρασκευή του φαρμάκου. Τα κονδύλια για την έρευνα και την παραγωγή του τα αντλήσαμε από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης, τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ρεθύμνου και τη φαρμακευτική εταιρεία».
Η βιολογική ασπιρίνη της Κρήτης αποτελεί ένα από τα πιο λαμπρά επιτεύγματα του Πανεπιστημίου Κρήτης, στον τομέα της φαρμακολογίας.
Η έγκριση του αναμένεται στα μέσα του 2013 από τον ΕΟΦ, ενώ η τιμή πώλησής του δεν πρόκειται να ξεπεράσει το 1 ευρώ.
Το φυσικό αυτό φάρμακο:
• Προστατεύει από τις λοιμώξεις του αναπνευστικού
• Ανακουφίζει από το κρυολόγημα
• Καταπολεμά την κοινή γρίπη
• Είναι αντιπυρετικό
• Έχει αναλγητικές ιδιότητες

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

τρισδιάστατη εκτύπωση με διάφορα υλικά


Die Fertigungsmaschine Voxeljet VXC 800 Bauteile kommen heraus, umgeben von Pulver (Foto: Fabian Schmidt/DW)

Technik 

   το προτότυπο άρθρο  εδώ  ίσως υπάρχει και στα αγγλικά. το πέρασα γιατί έχει πολύ ενδιαφέρον και πολλές εφαρμογές. εκτυπώνονται τα πάντα που μπορούν να σχεδιαστούν από υπολογιστή και δεν ξεπερνάνε το μέγεθος του μηχανήματος ...

Serienprodukte - maßgeschneidert

Bisher entstanden durch das Drucken dreidimensionaler Bauteile aus dem Computer vor allem Prototypen. Doch die Technik ist längst serienreif. Sie verändert Produktion, Industrie und Konsumverhalten.
Frische Bauteile: T-Träger und mechanische Gehäuse stecken in einem Berg Pulver. Sie werden gerade auf einem 3-D-Drucker der Firma Voxeljet ausgedruckt. Auf der anderen Seite des Pulverberges fährt ein Schieber auf und ab, der mit einem Spritzkopf, ähnlich einem Tintenstrahldrucker, Klebstoff in das Pulver spritzt. Schicht für Schicht entstehen so Produkte.
Dreidimensionale Bauteile lassen sich schon seit einigen Jahren ausdrucken. Bisher wurde das Verfahren vor allem für seltene und teure Prototypen in den Entwicklungsabteilungen großer Unternehmen genutzt. Aber die Technik ist längst erwachsen geworden. Immer stärker findet sie auch in der Serienproduktion einen Platz. Das Besondere: Auch in einer Serie kann in Zukunft jedes Teil anders aussehen.
Der Phantasie sind keine Grenzen gesetzt
Allerhand Gegenstände lassen sich dreidimensional direkt ausdrucken. Das gebräuchlichste Verfahren ist das selektive Laserschmelzen (SLM). Ähnlich wie bei dem oben gezeigten Klebeverfahren schmilzt ein Laserstrahl dazu die Umrisse des entstehenden Stücks in eine hauchdünne Kunststoff- oder Metallpulverschicht. Dann schiebt das Gerät frisches Pulver darüber, und der Laser schmilzt eine weitere Schicht auf.
So entsteht, Schicht für Schicht, ein neues Bauteil. Es gibt auch Verfahren ohne Pulver, die einem Tintenstrahldrucker ähnlicher sind: Ein Druckkopf spritzt dabei geschmolzenen Kunststoff Schicht für Schicht auf eine Platte.
Ein 3-D Drucker stellt eine Vase her, indem er von oben flüssigen Kunststoff mit einem Spritzkopf auf eine Operfläche aufträgt (Foto: Fabian Schmidt/DW) Eine Vase wird aus flüssigem Kunststoff gedruckt
Herstellen lässt sich mit solchen Druckern praktisch alles, was als Computermodell vorliegt und nicht größer ist als der Drucker. Auch lassen sich praktisch alle denkbaren Materialien ausdrucken: Kunststoffe, Metalllegierungen und sogar Glas und Keramik. Die so produzierten Metall-Bauteile sind genauso haltbar wie gegossene oder geschmiedete. Und bei der Herstellung fällt kein Abfall an, weil nicht genutztes Pulver einfach wiederverwendet wird.
Zum Herstellen der digitalen Vorlagen lassen sich sogar dreidimensionale Aufnahmen aus einem Computertomographen verwenden. Das ist einer der Gründe, warum diese Technik gerade in der Medizin einen regelrechten Boom erlebt. Jahr für Jahr werden Tausende von Individualimplantaten hergestellt, zum Beispiel Kniegelenke aus Kobalt-Chrom oder auch Hüftprothesen aus Titanlegierungen.
Vorreiter Zahnkronen und -brücken
Vor allem beim Zahnersatz hat die Technik bereits den Sprung hin zur Großserie geschafft. Gerätehersteller schätzen, dass derzeit pro Jahr über sechs Millionen Brücken und Kronen computergesteuert ausgedruckt werden. Angesichts dieser Zahlen müsse man längst von Serienfertigung sprechen, meint Wilhelm Meiners vom Fraunhofer-Institut für Lasertechnik in Aachen. Trotzdem sei jedes Stück für sich einzigartig: "Zahnersatz ist immer individuell. Die Stückzahl beträgt immer Eins."
Ein Gebißabdruck zeigt, wie Zahnersatz aus selektiver Laserschmelz- (SLM)- Fertigung entsteht. Im hinteren Bereich sind die Zahnkronen so, wie sie aus dem SLM-Laserdrucker. In der Mitte sind sie poliert. Vorne sind sie mit Keramik verblendet (Foto: Fabian Schmidt/DW) Zahnimplantate: hinten nach dem Laser-Schmelzen, in der Mitte poliert, vorne verblendet
Wie schon heute Zahnkronen in riesigen Stückzahlen individualisiert produziert werden, könnten in Zukunft auch einfachere Gebrauchsartikel immer öfter aus dem Drucker kommen: persönlich geformte Schmuckstücke, selbstgestaltete Schaltgriffe im Auto, Modelleisenbahnen oder Ersatzteile für antike Sammlerstücke. "Daraus entstehen auch neue Geschäftsmodelle", betont Meiners.
In Zukunft könne der Endkunde selber sein Computermodell entwerfen und die Datei über das Internet an einen Fertiger schicken. Der könne dann das gewünschte Teil fertigen und an den Kunden zurückschicken. "Das heißt, der Kunde selber wird in den Produktentwicklungsprozess viel stärker mit einbezogen", sagt der SLM-Fachmann.
Jeder wird zum Designer
So arbeitet zum Beispiel die Firma Shapeways. Für den Kunden stellt sie auf ihrer Webseite sogar die nötige Software zur Verfügung, damit der Kunde sich damit selbst etwas gestalten kann.
Nikolai Zaepernick von der Firma EOS aus Krailing bei München freut sich, dass Shapeways mittlerweile zu einem soliden mittelständischen Unternehmen gewachsen ist. "Die produzieren tagtäglich mit unseren Maschinen Tausende von Teilen", sagt der Geschäftsmann. "Die sind zwar immer unterschiedlich, aber auch da kann man schon von 'maßgeschneiderter Massenproduktion' reden." Und dabei gleicht kein Teil dem anderen.
Eine Aufhängung für eine Flugzeugtür - eine Leichtbaukonstruktion, die am Computer nach bionischen Prinzipien gestaltet worden war. (Foto: Fabian Schmidt/DW)
***
Bilder Deutsche Welle, Fabian Schmidt, 29. November 2012 Eine Flugzeug-Türaufhängung in Leichtbauweise
Was paradox klingt, wird immer häufiger Realität. Noch gibt es allerdings ein entscheidendes Hindernis für den großen Durchbruch der neuen Technik: Das Drucken dauert einfach zu lange. Selbst kleinste Teile herzustellen, kann Stunden dauern, weil die neu entstehenden Schichten immer nur hauchdünn sind.
Deshalb versuchen Forscher und Hersteller, die Maschinen schneller und leistungsfähiger zu machen, etwa durch stärkere Laser, die das Pulver schneller schmelzen können. Das geht aber nur, wenn das Material die Hitze noch verträgt und nicht verdampft. Wo das nicht geht, versuchen Hersteller, mit mehreren Laserköpfen gleichzeitig zu arbeiten.
Strategien gegen das Schneckentempo
Ingo Uckelmann Leiter der Forschungsabteilung des Zahnersatzherstellers BEGO in Bremen fühlt sich durch noch etwas anderes ausgebremst: Die bisherigen SLM-Maschinen schmelzen alle in einem geschlossenen Bauraum. "Wir stellen die SLM-Anlage irgendwann an, und dann läuft sie und läuft und läuft und läuft. Und irgendwann ist sie fertig, und wir holen alle Teile aus dem Pulver heraus." Das kann aber 18 Stunden dauern. Erst am Ende liegen dann 400 neue Zahnimplantate auf dem Tisch, die alle in kurzer Zeit nachbearbeitet werden müssen.
Besser wäre es doch, meint der Entwickler, wenn der Zahnersatz schon einzeln aus der Maschine herauskommt, wenn die Teile fertig sind - also kontinuierlich, wie bei einem Fließband. Dann könnten sie auch schneller wieder an die Kunden zurück geschickt werden. Das geht aber nur, wenn das Pulver - wie bei dem oben gezeigten Voxeljet VXC 800 - schräg zur Bauplattform angeordnet ist.
Die Fertigungsmaschine Voxeljet VXC800 ist die einzige Maschine, die einen kontinuierlichen Fließprozess gewährleistet (Foto: Fabian Schmidt/DW) Drucken in Schräglage ermöglicht kontinuierliche Produktion und endlos lange Bauteile
Das Bauteil-Drucken in Schräglage geht nicht nur fließender: "Man kann auch unendlich lange Produkte machen", erklärt Uckelmann. "Theoretisch kann ich mir einen Airbus-Flugzeugflügel ausdrucken. Wenn ich eine Maschine habe, die tief genug ist, geht das - kein Problem."
Wenn die Laser-Schmelz-Produktion aber eines Tages wie am Fließband laufen soll, muss auch die weitere Bearbeitung noch stärker automatisiert werden. "Das, was ich im Moment fertige, kann ich nicht sofort einsetzen. Ich muss es zunächst aus der Maschine herausbekommen, ich muss es vereinzeln und nachbearbeiten," meint Axel Demmer vom Fraunhofer-Verbund Produktion in Aachen.
Dass die Massenproduktion aus dem Computerdrucker die heutige Industrielandschaft stark verändert, ist schon jetzt sichtbar. Wie schnell es weiter geht, hängt von zwei Dingen ab: zum einen von der Produktionsgeschwindigkeit der Maschinen. Und zum anderen davon, ob es gelingt, Roboter zu entwickeln, welche die Bauteile fertigstellen können.


Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Κρήτη: Κατασκεύασαν αυτοκίνητο υδρογόνου. Απαγορεύεται η αξιοποίησή του!


Πέμπτη, 27 Σεπτεμβρίου 2012




ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ

Πρόκειται για ένα όχημα που θα μπορούσε κάλλιστα να περάσει στη μαζική παραγωγή.
Αυτοκίνητο υδρογόνου, έτοιμο να βγει στην αγορά, κατασκεύασε ομάδα του Πολυτεχνείου Κρήτης, ωστόσο η ελληνική νομοθεσία εμποδίζει την εμπορική αξιοποίηση του εντός συνόρων!
O λόγος για το Εco Racer, αυτοκίνητο 100% ελληνικής σύλληψης, σχεδίασης και κατασκευής, που «γεννήθηκε» στα εργαστήρια του…

 Πολυτεχνείου Κρήτης από μια ομάδα προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών. Κινείται με υδρογόνο και με εξαιρετικές επιδόσεις στην εξοικονόμηση ενέργειας, αφού χρειάζεται ένα λίτρο καύσιμου για 434 χιλιόμετρα. Πρόκειται για ένα όχημα που θα μπορούσε κάλλιστα να περάσει στη μαζική παραγωγή με κάποιες τροποποιήσεις, ακόμη και με κόστος κάτω των 10.000 ευρώ, ώστε να κατασκευάζεται πλήρως στη χώρα μας και να εξάγεται όχι να εισάγεται!
Το αμάξωμα του οχήματος είναι κατασκευασμένο από ανθρακονήματα για να έχει χαμηλό βάρος, διαθέτει σασί αλουμινίου από ειδικά κράματα και κινείται από κυψέλες υδρογόνου, είναι αθόρυβο, και αυτό που παράγει ως αποτέλεσμα της κίνησης του είναι απλώς νερό, δηλαδή εκπέμπει μηδενικούς ρύπους.
Το Eco Racer δεν εχει τίποτα να ζηλέψει από ανάλογα μοντέλα που αναπτύσσονται σε εργαστήρια και αυτοκινητοβιομηχανίες του εξωτερικού, και επιβραβεύθηκε σε διεθνείς διαγωνισμούς με το 1ο βραβείο ασφάλειας και το 4ο εξοικονόμησης καύσιμου.
Αν το ζητούμενο στη χώρα μας είναι η ανάπτυξη, αυτή τη στιγμή λείπει το θεσμικό πλαίσιο ώστε να επιτρέπεται η μαζική παραγωγή αυτού του οχήματος. Ακόμη και αν εμφανιστεί ενδιαφερόμενος επενδύτης δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει την κατασκευή του Εco Racer στην Ελλάδα γιατί ο νόμος δεν το επιτρέπει!   «Ελπίζω η Ελλάδα να αλλάξει, να αλλάξουν οι νομοθεσίες να γίνει πιο ευέλικτη. Ιδέες όπως βλέπετε υπάρχουν και ελπίζουμε να υπάρξουν πρωτοβουλίες για να συνδεθεί η επιχειρηματικότητα με το Πολυτεχνείο» σχολίασε στο Eco News ο φοιτητής Παναγιώτης Μπάζιος.
Σημειώνεται ότι η ομάδα Eco Racer του Πολυτεχνείου της Κρήτης μετέχει φέτος στο TedxΑcademy συνεισφέροντας μαζί με αλλά δημιουργικά ανήσυχα και καινοτόμα και μυαλά από τους χώρους της επιστήμης του πνεύματος και των τεχνών στο όραμα για μια Ελλάδα με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον που θα βρίσκεται στην πρωτοπορία και όχι στα μετόπισθεν…
Κατερίνα Χριστοφιλίδου – επιμέλεια: Στέλιος Κάνδιας


anti-ntp.net

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Παραγωγή βιοντίζελ 2ης γενιάς από τηγανέλαια

πηγή


Η ερευνητική ομάδα της Δρ. Στέλλας Μπεζεργιάννη από το Ινστιτούτο Τεχνικής Χημικών Διεργασιών του Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης κατέκτησε το 2o βραβείο του διαγωνισμού «Η Ελλάδα Καινοτομεί» που συνδιοργάνωσαν ο ΣΕΒ και η Eurobank EFG.
Η Δρ. Στέλλα Μπεζεργιάννη.
Σε μία χώρα που παράγει πολύ λάδι, αλλά λίγο πετρέλαιο, η ερευνητική ομάδα κατάφερε να αναπτύξει μία νέα και πρωτοποριακή τεχνολογία παραγωγής βιοντίζελ 2ης γενιάς από καταλυτική υδρογονοεπεξεργασία τηγανελαίων. Το νέο αυτό ντίζελ έχει εντυπωσιακές ιδιότητες, όπως υψηλότερη απόδοση σε σχέση με το συμβατικό ντίζελ, χαμηλό κόστος παραγωγής και ελάχιστη περιβαλλοντική επιβάρυνση. Η τεχνολογία εφαρμόζεται πιλοτικά για την παραγωγή 2 τόνων καυσίμου και την κίνηση απορριμματοφόρου του Δήμου Θεσσαλονίκης, ενώ συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα LIFE+.
«Ευχαριστώ τους διοργανωτές, Eurobank και ΣΕΒ, που προώθησαν αυτό το διαγωνισμό και ανέδειξαν νέες τεχνολογίες, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας», ανέφερε η Δρ. Σ. Μπεζεργιάννη. «Η τεχνολογία παραγωγής βιοντίζελ 2ης γενιάς μέσω καταλυτικής υδρογονοεπεξεργασίας τηγανελαίου, μπορεί να αξιοποιήσει τις μεγάλες ποσότητες διαθέσιμου τηγανελαίου για την παραγωγή ενός οικονομικού βιοκαυσίμου σταθερών προδιαγραφών, που δεν απαιτεί μετατροπή στον κινητήρα. Εκτιμάται ότι η αξιοποίηση των διαθέσιμων ποσοτήτων του τηγανελαίου στην Ελλάδα μπορούν να καλύψουν το 10% των αναγκών του ντίζελ, που αποτελεί το στόχο του 2020, σύμφωνα με την αντίστοιχη ευρωπαϊκή οδηγία».
Στο διαγωνισμό συμμετείχαν περισσότερες από 290 υποψηφιότητες, εκ των οποίων οι 92 βαθμολογήθηκαν πάνω από τη βάση, ενώ μόνο οι 21 από αυτές πέρασαν στην τελική φάση του διαγωνισμού.

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

ο πολυμήχανος Έλληνας που έγεινε "ενεργειακά αυτόνομος"


Τρία χρόνια έχει να πατήσει το πόδι του σε βενζινάδικο και 16 χρόνια να του έρθει

ο λογαριασμός της ΔΕΗ και φυσικά ούτε τώρα του ήρθε το χαράτσι!

Πρόκειται για τον 50χρονο «πολυμήχανο» ερασιτέχνη ερευνητή Μιχάλη Καλογεράκη, ένθερμο οπαδό της πράσινης ενέργειας, ο οποίος έχει εγκαταστήσει στο σπίτι του στις Γούρνες Ηρακλείου τη δική του «ΔΕΗ», το δικό του παρασκευαστήριο καυσίμου, αλλά και τους δικούς του αυτοσχέδιους αντιδραστήρες, όπου προχωρεί σε διάσπαση υδρογόνου και οξυγόνου.

Ο Μιχάλης Καλογεράκης, ηλεκτρολόγος-ηλεκτρονικός στο επάγγελμα, έχει καταφέρει επί χρόνια να έχει πλήρη ενεργειακή αυτονομία στο σπίτι του με τη χρήση αιολικής και ηλιακής ενέργειας. Παράλληλα, στην αποθήκη του σπιτιού του παράγει το οικολογικό καύσιμο από ζαχαροκάλαμο και σάπια φρούτα, το οποίο, σε συνδυασμό με μια μικρή μετατροπή στον κινητήρα της μηχανής του, του έχει δώσει μέχρι σήμερα πάνω από 25.000 δωρεάν χιλιόμετρα.

«Έχω μετατρέψει την αναλογία καυσίμου - αέρα. Η βενζίνη θέλει περισσότερο οξυγόνο για να αναφλεγεί, ενώ το αλκοόλ πολύ λιγότερο», δηλώνει στο «Έθνος» ο ερασιτέχνης ερευνητής προσθέτοντας ότι η πατέντα του βασίζεται στην επεξεργασία του οινοπνεύματος από τα σάπια φρούτα και τη ζάχαρη και στη μετατροπή που έχει κάνει ο ίδιος στον κινητήρα της μοτοσικλέτας του. Το τελικό μείγμα, λέει, είναι σαν μια πολύ δυνατή ρακή, 75 βαθμών, και αν κάποιος το αραιώσει μπορεί να το πιει χωρίς κανένα πρόβλημα.

Η παραγωγή, όπως αναφέρει, γίνεται «από χαλασμένα φρούτα που έχουν ζάχαρη ή και από ζαχαροκάλαμα τα οποία χρησιμοποιώ. Λιώνουμε τα προϊόντα και βάζουμε λίγη μαγιά μαγειρικής και νερό. Μέσα σε λίγα 24ωρα έχουμε έτοιμο καύσιμο για απόσταξη αλλά χρειάζεται να ρίξουμε ακόμα και μαγειρική σόδα, η οποία διαλύει τα οξέα που είναι ακίνδυνα για τον άνθρωπο, επικίνδυνα όμως για τα μέταλλα. Στη συνέχεια ακολουθεί η απόσταξη, η οποία γίνεται με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Δεν καίμε δηλαδή καύσιμο, αλλά απλώς χρησιμοποιούμε το περίσσευμα από τα φωτοβολταϊκά».




Πειράματα


Καθημερινά, το σύστημα του 50χρονου μπορεί να παράγει πάνω από 10 λίτρα καυσίμου, ενώ έγινε γνωστό ότι τα ίδια καύσιμα μπορεί, πέρα από το μηχανάκι, να χρησιμοποιηθούν και για τα αυτοκίνητα αρκεί να γίνει η σχετική μετατροπή του κινητήρα τους. «Εχω κάνει πείραμα τροποποιώντας κινητήρα εσωτερικής καύσης, το οποίο πέτυχε, αλλά δεν έχω τα χρήματα να το χρησιμοποιήσω σε αυτοκίνητο», τονίζει.

Ο κ. Καλογεράκης έχει εγκαταστήσει και λειτουργεί στην αποθήκη του σπιτιού του τους δικούς του αυτοσχέδιους αντιδραστήρες, μέσω των οποίων το νερό παράγει ρεύμα και θέρμανση.

«Όταν έχεις ήλιο, νερό, αέρα, έχεις τα πάντα. Η χώρα μας έχει απλόχερα από τον Θεό όλα αυτά τα πλεονεκτήματα και θα πρέπει οι πολιτικοί μας σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση, που βρίσκεται η χώρα μας, να δώσουν κίνητρα και κατευθύνσεις για την πράσινη ενέργεια ώστε να πάμε μπροστά», σημειώνει και προειδοποιεί ότι «πολύ σύντομα θα έρθει η ώρα που το νερό θα αντικαταστήσει τα κλασικά υγρά και ορυκτά καύσιμα που καταστρέφουν τον πλανήτη».

Εξηγεί, μάλιστα, πώς μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. «Ξεκινάμε με την κατασκευή ενός πολύ αποδοτικού αντιδραστήρα από ανοξείδωτο χάλυβα που θα διασπάσει το νερό στα συστατικά του. Όταν λέμε ''αποδοτικό'' σημαίνει ότι αποδίδει με μία κιλοβατώρα 200 λίτρα αερίου καυσίμου. Το υδρογόνο και το οξυγόνο αποθηκεύονται σε μια δεξαμενή.

Από τη δεξαμενή μέσω διαφόρων συστημάτων ασφαλείας μπορεί να καταλήξει σε ένα καυστήρα για θέρμανση, σε μια κουζίνα ή σε ένα αυτοκίνητο. Η ενέργεια που χρειάζεται ο αντιδραστήρας για να διασπάσει το νερό δίδεται από φωτοβολταϊκά ή ανεμογεννήτρια.

Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνουμε την απόλυτη σταθεροποίηση των ανανεώσιμων μορφών ενέργειας». Ο Μ. Καλογεράκης κινεί το μηχανάκι του με καύσιμο που παράγει από ζάχαρη, ζαχαροκάλαμο και σάπια φρούτα

Μανόλης Κοκολάκης για το ethnos.gr

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011